Gezamenlijke tuin

Voor veel mensen is het hebben van een tuintje een groot goed. Dit geldt zeker voor mensen die vanwege mobiliteitsproblemen zijn aangewezen op hun directe woonomgeving. Er is over het algemeen echter geen behoefte aan een grote tuin. Bij het opdelen van de eengezinswoning in een beneden- en bovenwoning worden daarom ook de tuinen verdeeld.

Iedere wooneenheid heeft een privégedeelte (dakterras of terras op de begane grond). Vanuit dit privégedeelte kan men in de gezamenlijke tuin komen. Hier is ruimte om te zitten, spelen, elkaar te ontmoeten en om bij de bergingen te komen.

Door de gezamenlijke voor- en achtertuin zal het onderling sociaal contact toenemen. Senioren, jongvolwassenen en kinderen kunnen profiteren van elkaars kwaliteit en de ander ondersteunen in hun beperkingen. Het gebrek aan sociaal contact van kwetsbare groepen wordt hiermee voor een deel opgelost.

De bewoners zijn samen verantwoordelijk voor het onderhoud en beheer van de gezamenlijke onderdelen van de tuinen. Zij kunnen dit via de vereniging van eigenaren uitbesteden aan een vakbekwame tuinman, maar kunnen dit natuurlijk ook zelf oppakken, waarbij ieder zijn capaciteiten inzet.