Kees woont in een twee-onder-een-kapwoning

Kees (73) en zijn vrouw zijn de eerste bewoners van dit huis dat gebouwd werd in 1973. En zij zijn niet de enige oorspronkelijke bewoners: het hele hofje woont er vanaf het begin. Het sociale netwerk is er sterk, en dat maakt het ook zo fijn om hier te wonen, vertelt Kees. “We hebben al veel dingen samen gedaan, zoals samen onze woningen geïsoleerd, de garageboxen uitgebouwd, en inmiddels ook het het middenterrein van het hofje met een speeltuintje geadopteerd. We kunnen altijd een beroep op elkaar doen. Als ik thuis hulp nodig heb, dan weet de buurvrouw de weg in huis.”

Ga naar de ontwerpoplossingen

2 onder 1 kap jaren'70

Wat ook bevalt aan dit huis is het feit dat alle voorzieningen dichtbij zijn: het stadscentrum, het station, de snelweg, de markt. Kees en Cokky zijn vastbesloten hier tot het einde van hun leven te blijven wonen. Vooralsnog maken zij zich nog niet druk: ze zijn in goede gezondheid en zeer actief in het verenigingsleven van Prinsenbeek. Ook zetten zij zich in voor veel vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld voor de cliëntenraad van een verzorgingshuis, de scouting, de carnavalsvereniging en het koor. Al vrij snel na zijn pensionering ging Kees zich bezighouden met de Stichting Verankering Ouderen Proef, de voorloper van Wonen met Gemak. Vandaar dat hij veel belangstelling had voor ‘Langer thuis in eigen huis’.

Hoewel zijn vrouw nog niet bezig is met het senior-proof maken van de woning, heeft Kees al wel wat ideeën. Eigenlijk zou de badkamer aangepast moeten worden: het bad eruit en een ruimere douche erin. En de slaapkamer is niet te betreden met een rollator of rolstoel. Het vergroten van de slaapkamer door er een kleinere slaapkamer bij te trekken vindt hij een goede optie.
Het architectenteam opperde ook het maken van een personenlift, maar dat vindt Kees te rigoureus. Wel is hij geïnteresseerd in de mogelijkheden om geheel beneden te gaan wonen, door de garagebox door te trekken en om te bouwen tot slaapkamer met douche.
Dat bijna de hele straat hier al ruim veertig jaar woont, zegt iets over het woonplezier. Waarschijnlijk wil niemand hier nog weg. De buren trekken al decennia met elkaar op en hebben dezelfde leeftijd. Wellicht zien zij op termijn kansen om ook gezamenlijk hun woningen aan te passen?